Van Vandeput, voor de put, in de put
terug naar overzicht
Vrijdag, 11 maart 2016
De oproep aan de leden is niet tevergeefs geweest. Het belang werd ingezien. Behalve bijna het voltallige bestuur - sommige moeten nu eenmaal “gewoon” werken, sorry Chris en Fred.– waren ongeveer twintig leden afgekomen op de geplande uitzetting.
Het Browningteam Nederland had zelfs een afgevaardigde gestuurd in de persoon van Huib,
die als overkoepelend supervisor optrad en en passant de nieuwe sponsorkleding showde.
Nico wierp zich op als manager administratie, Arie werd spontaan chef telling, andere Arie hield de boel in evenwicht en verder liepen er onder het toeziend oog van de overigen nog een paar simpele sjouwers heen en weer.
Ook Wil liep rond. Het ene moment als het goudzwaantje, nog napronkend met z’n ruim twaalf kilo van zes maart het andere moment de schouders krom naar voren, alsof z’n fototoestel op z’n buik te zwaar was terwijl hij de nul van dertien maart moest verwerken.
Je snapt het niet met die topsporters, het ene moment pieken ze precies als het moet, het volgende moment werkt “het”nog niet of “het” is al uitgewerkt.
De vergelijking met Kuliznikov en Sjarapova dringt zich op, hoewel……………….zo snel als Pavel zal hij bij lange na niet worden en zo mooi als Maria………………..van ze lang zal ze leven niet! En dan te bedenken dat Nelis zich te barsten zat te vangen de veertiende op de steiger van Wil. E.e.a. uit betrouwbare bron (Piet) vernomen.
De tewaterlating was - letterlijk - in handen van Cees. Zo kan hij in ieder geval zeggen, dat in 2016 ruim 300 kg vis door zijn handen is gegaan. En dat zal Wil hem nog maar eens moeten proberen na te doen!
Wil heeft ze wél op de foto gezet, onder het mom van: ”die zijn van de zomer allemaal voor mij en ik zal je dan herkennen!”. Toen hij enigszins benaderbaar leek, heb ik hem naar zijn geheim van de zesde maart gevraagd. Hij wilde alleen kwijt: “scherp vissen”
Even later eraan toevoegend, “eigenlijk toch ook weer niet zo scherp, want ik had maar één leefnet en er mogen er maar tien in, dus ik heb ook nog een stuk of wat laten schieten.” Ging dus op dat moment dus duidelijk niet gebukt onder enige vorm van bescheidenheid.
Daaruit bleek weer dat hij de nul van dertien maart als een incident beschouwde, waar zijn zelfvertrouwen niet onder geleden heeft.
Na afloop van de vreedzaam verlopen uitzetting een vreetzame afsluiting, waarbij Arie soepel van functie wisselde en af en toe glimmend van trots vanachter zijn vetpannen als frikakroketdellenbakker de werkruimte/ons hok in keek en wij de driehonderd brasems diep in de put achter lieten.
lex